Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Plików Cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.
Francuski chleb Fendu bardzo dobrze skojarzył mi się z majem. Jest lekki, delikatny i wspaniale pasuje do ‚miodu’ z mniszka lekarskiego. Praca z tym chlebem jest przyjemna i nieskomplikowana, a przepis prowadzi prosto do sukcesu.
Wywodzi się on z Francji, a fendu znaczy‚ rozdzielony, przełamany’. Pieczono go z ciasta chlebowego charakterystycznego dla francuskiego chleba wiejskiego czyli pain de campagne.
Proponuję upiec bardzo ciekawy chleb Fendu. Chleb ten wywodzi się z Francji, a fendu znaczy ‚rozdzielony, przełamany’. Pieczono go z ciasta chlebowego charakterystycznego dla francuskiego chleba wiejskiego czyli pain de campagne. Do formowania fendu będziemy potrzebowali wałka drewnianego. Mam nadzieję, że chleb ten wzbudzi Waszą ciekawość i chętnie upieczecie go ze mną.
To obok chałki najwspanialsze pieczywo, jakie wymyślił człowiek. Cudownie maślana, ze spieczoną złotą skórką i mięciutkim niczym poduszeczka wnętrzem. Kocham całym sercem! We Francji brioche jest szalenie popularne i można ją kupić niemal w każdej piekarni.
Bakłażany nadziewane ryżem to przykład chłopskiej kuchni jarskiej, opartej na dojrzewających w południowym słońcu warzywach, których smak podkreślają zioła i doskonała oliwa. Prostota tego dania jest jego siłą, bo skomponowane zostało w tradycyjny, najlepszy z możliwych sposób. Czosnek, pomidory, oregano – czego chcieć więcej?
Bonjour, mesdames et messieurs! Delikatnie zrumieniona, chrupiąca skórka i miękki miąższ pod nią, to atrybuty idealnej bagietki. Jest symbolem Francji, ale aby jej spróbować nie musicie koniecznie udać się w podróż do Paryża, bo możecie ją upiec w domu.
Batat obieramy ze skóry i kroimy na kostki. Na patelnię wykładamy masło, czosnek pokrojony na kawałki, część tymianku i wsypujemy kostki batata. Podgrzewamy mieszając, aż batat zacznie się rozpadać. Rozdrabniamy go widelcem, dodajemy sól i pieprz i odstawiamy...
Zupa cebulowa to francuski klasyk znany na całym świecie. Obłędny, wyjątkowy sekretny smak zupa zawdzięcza długo duszonej cebuli. Cebula staje się wówczas delikatna, słodka i aromatyczna. Nie ma nic wspólnego ze smakiem surowej cebuli. Bazę zupy stanowi domowy rosół (w oryginale bulion wołowy), a zupę podaje się z chrupiącymi grzankami zapieczonymi z serem Gruyer.
Francuzi mają jeden sympatyczny zwyczaj, za którym wprost przepadam i który z radością celebruję z moimi znajomymi. W Święto Trzech Króli cały kraj wypieka słynne galette des rois, czyli tartę z ciasta francuskiego z masą migdałową zwaną frangipane. Na południu kraju popularna jest również drożdżowa wersja z suszonymi owocami zwana gâteau des rois.
Odkąd spróbowałem po raz pierwszy gratin de pommes, na stałe zagościła ona w moim domowym menu. Szczególnie lubię przygotowywać tę zapiekankę w zimne jesienne dni, kiedy przychodzi ochota na cięższe i rozgrzewające potrawy. Ten francuski przepis znany jest jeszcze pod jedną nazwą. Mianowicie gratin dauphinois, czyli zapiekanka delfinacka.
Uwielbiam ją za prostotę i ulubioną kuchenną trójcę, bez której nie wyobrażam sobie życia: masło, boczek i śmietanę! Quiche lorraine, zanim jeszcze nauczyłem się gotować, było moim popisowym daniem. Bo co można popsuć w kruchym spodzie z jajeczną masą? Chyba nic!
Tarta jest pyszna, delikatna, krucha i do tego fit! Tradycyjny wypełniacz śmietanowo-jajeczny zastąpił w tarcie po prostu mus jabłkowy. Tarta składa się z kruchego ciasta i samych jabłek w dwóch postaciach, musu i precyzyjnie ułożonych plasterków jabłek. Wygląda świetnie i jeszcze lepiej smakuje!
Chcesz otrzymywać najnowsze przepisy na skrzynkę e-mail?
Załóż konto
