zapraszam na pyszną, pokrzepiającą zupę, kipiącą leczniczym likopenem. Lekarstwo na wszystko. Składników trochę jest, no ale z piachu bata nie ukręcisz.

Trudno jest mi wymyślić prostą i jednocześnie pobudzającą kubki smakowe nazwę dla tego nieskomplikowanego dania bo mam wrażenie, że obojętnie jaki układ słów zastosuję, nie jest on w stanie oddać zarazem banalności jego przyrządzenia i wyrazić bogactwa smaku.

Kurcze, taka przekąska do piwa w sobotni wieczór ... Marzenie.

Na mojej drodze ku kulinarnej perfekcji natknęłam się na jeszcze szybszy przepis na babeczki niż ten, który wcześniej zamieściłam na blogu. Pokonałam samą siebie i jestem w stanie teraz przygotować deser dla gości nie krótko przed imprezą, tylko w jej trakcie wychodząc na max. 20 min do kuchni (jeśli wysmarowana masłem blacha na mnie już tam czeka to nawet mniej)

Wiele wody upłynęło, masa tuszu drukarskiego w kominku spłonęła zanim znalazłam w chociaż jednej gazetce przepis godny mojej uwagi. Często celebryci małego i średniego kalibru prezentują "ulubione" dania na stronach brukowców i czytając ich przepisy mam wrażenie, że całymi dniami wysilają mózgownice nad przedstawieniem nam, prostym ludziom, jak najtrudniejszej, najmniej dla nas dostępnej i najmniej polskiej propozycji ich radosnej twórczości.

Minimalistyczne danie na jeden gar. Każdy z nas czasami takiego potrzebuje. W składnikach nie ma niczego, czego nie dostanie się w osiedlowym spożywczaku. Można się tam zaopatrzyć wracając do domu po dniu pracy na budowie lub w polu i przygotwać obiad w czasie krótszym niż 30 minut.

Danie na 1 (słownie: jeden) gar. Krwistoczerwone, gęste, dobrze przyprawione chilli, czosnkiem i bazylią. Można by rzec, że jest to danie ku pokrzepieniu serc, ale dziwnie to zabrzmi, zważywszy na fakt, że głównym składnikiem są już nieodwołalnie martwe serca pięknych, niewinnych kurczątek. Jednak serce kucharza na pewno rości i krzepi widok pustoszejących zawartości talerzy gości i uczucie zaskoczenia, że komuś to rzeczywiście smakuje.

W tym roku postanowiłam stworzyć własną sałatkę na zimowe dnie i wieczory, kiedy to występuje deficyt świeżych składników. Bardzo lubię grzybowe aromaty, chrupiącą kukurydzę i jedyny w swoim rodzaju, nasz wspaniały, polski ogórek kiszony. Postanowiłam połączyć je w sałatce składającej się z kilku tylko składników. Zdrowy, prosty i smaczny pomysł na drugie śniadanie do pracy (tudzież lancz = lunch jeśli ktoś woli).

Produkt zaskakujący konsumenta niczym szampon z rybich łusek albo guma do żucia o smaku wątróbki wieprzowej. Zapewne również przywołujący podobne skojarzenia gastronomiczne i wywołujący dziwny grymas na twarzy wielbicieli czekolady.

To jest dobry sposób na takie niedzielne ssanie w żołądku, kiedy bardzo się chce popołudniowych słodkości, no ale przecież znowu sobie obiecało się, że tym razem na pewno ograniczę słodycze. A zwłaszcza po takim sycącym niedzielnym obiedzie i po takiej ilości fast (tudzież junk - czyt.dżank) foodów spożytych poprzedniego wieczoru do wódeczki/piwka ze znajomymi.

Chilli brzmi dosyć groźnie, zwłaszcza w naszej kulturze. Natychmiast kojarzy się z wypalającą wnętrzności substancją, a spożycie potraw nią przybranych jest wyczynem większym niż przejście po rozżarzonych węglach i bliskim wsadzeniu sobie igły w oko. Otóż nie każdy u nas wie, że ową ostrość można sobie dawkować przy pomocy pestek.

Przyznam, że deser ten wygląda bardzo spektakularnie, ale tylko po tym jak wspomni się jego nazwę. Bo w przeciwnym wypadku, w innych okolicznościach widok żółtych, gęstych kropel na wierzchu ciasta wcale nie świadczy o jego pierwszej świeżości.