Grissini to rodzaj włoskiego pieczywa, które jest produkowane według specjalnego przepisu pochodzącego z włoskiego Turynu i jego okolic. Ma postać wąskich paluszków i jest wyrabiane z drożdżowego ciasta z białej mąki pszennej.

Chleb nałęczowski z dodatkiem soli i kminku, posypany makiem lub czarnuszką, to typowy przaśny chleb upieczony bez użycia kwasów na podmłodzie żytniej z dodatkiem drożdży.

Cebularz to jeden z najpopularniejszych produktów tradycyjnych w województwie lubelskim. Tradycje lubelskiego piekarstwa sięgają okresu średniowiecza, a pierwsze wzmianki o cebularzu i przekazywanej z pokolenia na pokolenie recepturze tego wyjątkowego, wywodzącego się z kuchni żydowskiej placka, sięgają dziewiętnastego stulecia.

Swoją nazwę zawdzięczają ruinom zamku Tantallon w hrabstwie East Lothian w Szkocji.

Chleb chrupki, popularny w Skandynawii, stosowany od stuleci. Pierwotnie składający się z pełnoziarnistej mąki żytniej, wody i soli, oraz wypiekany w domowych piecach. Dzisiaj zawiera mnóstwo nasion i ziaren, a produkowany jest również przemysłowo. Pierwotnie był ważnym składnikiem diety Wikingów, ze względu na swą trwałość i lekkość. Dzisaj jest bardzo popularny w Filnlandii, Szwecji i Norwegii, w szkołach, internatach i wojsku, jako dodatek do posiłków.

Chleb jest bardzo łatwy do wykonania. Można powiedzieć, że jest z serii „zamieszaj, zaczekaj, upiecz". Bardzo szybko i ładnie wyrasta. W ciągu niecałych czterech godzin urósł prawie dwukrotnie, i to bez udziału drożdży piekarskich - wyłącznie na dojrzałym zakwasie żytnim. Chociaż foremkę wypełniłem tylko w połowie, cztery godziny wystarczyły do tego, by ciasto nabrało ochoty do wyskoczenia z foremki. A to dlatego, że wyrastało w zamkniętym piekarniku z włączoną żarówką...

Bułki tygrysie (ang. Tiger Rolls albo Duch Crunch Rolls w USA, zaś w Holandii nazywane Tijgerbollen) to bułki pszenne z charakterystyczną, popękaną i kruchą skórką. Spękana skórka powstaje dzięki pokryciu bułki pastą ryżową, i mimo tej skórki miąż pozostaje bardzo miękki i delikatny.

Chleb bowiem miał wyraźną ochotę jeszcze trochę powyrastać, a i dziury mogłyby być większe. Ale i tak to co upiekłem, wzbudziło podziw, wręcz zachwyt domowników, co potwierdzone zostało jednogłośnym stwierdzeniem, iż to jest jeden z najfajniejszych chlebów do tej pory upieczonych. A w smaku - po prostu bomba. I ten aromat rozmarynu...

Parlies to małe biskwity, o smaku i aromacie imbiru. Często zwane Edinburgh Parliament Biscuits (biskwity edynburgskiego parlamentu), ze względu na ich olbrzymią popularność w kręgach rządowych Szkocji wiele lat temu. Małe ciasteczka, choć powinny mieć kształt kwadratowy, mi zdecydowanie lepiej wychodzą w okrągłe. Bardzo łatwe do wykonania, a co najważniejsze - bardzo szybko można je zrobić.

Przepis na te proste skony udowadnia, iż mając kilka podstawowych składników, które chyba zawsze są pod ręką, w krótkim czasie można przygotować prawdziwie eleganckie bułki w prawdziwie szkockim stylu. Mi to zajęło około 20 minut. Jeszcze mniej czasu zajęło mi zjedzenie skonów...

Bardzo przyjemnie się chleb robiło, a efekt końcowy - rewelacyjny. Miąż o bardzo przyjemnej, sprężystej strukturze, o pomarańczowym kolorze, oraz wyczuwalnym aromacie i smaku pomidorów. Smak i zapach pomidorów jest zdecydowany, ale nie natrętny. Sprawia, ze chleb bardzo dobrze komponuje się z serami i wędlinami. No i jeszcze te kropki z czarnego sezamu...

Wspaniałe bułki ze zdecydowanym żytnim smakiem i aromatem kminku. Te 40% w nazwie oznacza ilość zaczynu, dzięki któremu miąższ ma delikatnie kwaskowaty smak i ciemniejszy kolor. Mąka pszenna dodała lekkości. Dzięki zakwasowi i mące żytniej razowej bułki lepiej się przechowują, dłużej nadają się do jedzenia, choć najfajniej chrupią bezpośrednio po…