Sięgam po dwa nieduże ciasteczka, które piekłyśmy wraz z Bu. wyszły niesamowite, chociaż nie miały cukru ani mleka

Ciasto nakładać łyżką na rozgrzany (nie za bardzo!) tłuszcz. smażyć na średnim ogniu na złoty kolor.

Mam słabość do babeczek, a raczej do tej wdzięcznej formie, w której mogę zamknąć drugie śniadanie, podwieczorek i przekąskę.

Samo mleko jest z pewnością rzadsze niż to, które kojarzycie z puszek. No i nie jest tak skandalicznie tłuste, chociaż na pewno ma więcej niż tłuste krowie. Za to wapnia ma sporo i to się liczy.

Zamarzyło mi się dyniowe na drożdżach z powidłami. Niestety nie przewidziałam, że dynia piżmowa może nie być taka sucha po upieczeniu jak hokkaido. Ale uparłam się i zrobiłam babeczki, które stały się hitem i rozeszły się jeszcze ciepłe.

Piernik. To taki niepowtarzalny smak Bożego Narodzenia. zjedzony w innym czasie jest jakiś taki niekoniecznie magiczny. Ale kiedy za oknem śnieg, na stole ozdoby choinkowe czekają na drzewko, z głośników niczym aksamitna wstążka płynie świąteczna muzyka. wtedy właśnie zapach i smak piernika jest jedynym, który pasuje. Piernik i powidło to moje ulubione zimowe połączenie. Prócz czerwonego wina z przyprawami korzennymi, oczywiście.

To moja pierwsza propozycja w ramach „bezmleczne Święta”. Mak ma dużo wapnia. I jest dobry na sen. Coś mi się zdaje, że będzie jak znalazł po świątecznym szaleństwie.

Chce się dziecku coś słodkiego, a w domu prawie wszystkie słodycze mają mleko, mleko w proszku, serwatkę z mleka czy inne cuda. No to upiekłam cytrynowe muffinki. Niesamowicie cytrynowe.

Czy zbezcześciłam święte japoński przysmak? Na szczęście nie ja pierwsza. Zrobił to Ichiro Mashita w Los Angeles (lata 60., 70.) w jednym z pierwszych sushi barów w Kalifornii.

Dziś szaleńczo czekoladowe ciastka z malinami pełne miłości. bo czymże jest połączenie mnóstwa czekolady z malinami w jednym ciastku, jak nie miłością. I to gorącą.

Bez pomidorów świat byłby smutny.Wołałby rozpaczliwie o wynalezienie czegoś, co będzie pomidorem.

Jedne z najdelikatniejszych muffinek, jakie kiedykolwiek jadłam. Wilgotne, rozpływające się (dosłownie!) w ustach. W parze z borówkami amerykańskimi i musem borówkowym z serka mascarpone.