Sajgonki

Wzięło mnie na wspominki! Ponad pół roku temu pisałam Wam o moich cichych planach wyjazdu do Wietnamu. Ciche plany zmieniły się w wielkie marzenie, które finalnie udało się zrealizować, a wyjazd był najlepszą rzeczą, jaka mogła mi się przydarzyć. Zmienił dużo, bardzo dużo, ale nie to tym chciałam pisać. Znacie to uczucie, że apetyt rośnie w miarę jedzenia (hehe wszystko się kręci wokół kuchni :))? Właśnie! Mogę chyba w końcu zdradzić, że jedną nogą jestem już… na Filipinach :D Umowy podpisywane, bilety rezerwowane, szczegóły dopinane. Ogólnie mną nosi i mnie roznosi, ale to chyba normalne. Wracając do wspominek, skoro na horyzoncie pojawiła się wizja kolejnego wyjazdu, pora na kulinarny powrót do poprzedniego. Sajgonki! Czyli (fried) spring rolls, czyli chả giò po wietnamsku.
Poniższy przepis to wersja smakowa, do której mam szczególny sentyment. Podczas jednej z podróży do południowych prowincji, w jednym z domów rodzinnych naszego kolegi, mieliśmy za zadanie gotowanie w grupach – potrawy typowo wietnamskiej oraz tak zwanej „zagranicznej”. Trafiłam do grupy, w której mieliśmy się uczyć właśnie sajgonek – najlepszej grupy ;) Dziś przedstawiam Wam wersję wtedy przyrządzoną – sajgonki z mięsem wieprzowym, marchewką i selerem. Jak wszystko w Wietnamie, podawane z sosem sojowym, chilli bądź rybnym.


książeczka z przepisami, odręcznie napisana, nawet z rysunkami, od kochanej Anh - studentki, u której mieszkałam. najlepszy prezent!


Składniki:

• 300 g mięso wieprzowego, dla ułatwienia może być mielone
• 1 mały seler
• 1 duża marchewka
• sól, pieprz, sos chili i sojowy do smaku
• olej rzepakowy do smażenia*
• kilkanaście arkuszy papieru ryżowego
• sos rybny/sojowy/chili do podania

* ok, tam na rzepakowym raczej nie smażyli, więc to jedyna modyfikacja wersji oryginalnej. potrawy na nim smażone mniej go chłoną i łatwiej się go odsącza, więc niech ta zmiana będzie wybaczona ;)

Przygotowanie farszu Warzywa posiekać w podłużne, bardzo! cienkie słupki lub zetrzeć na tarce o dużych oczkach i dodatkowo posiekać wzdłuż – jeśli kawałki będą za grube, nie dosmażą się. Przygotowana warzywa dodać do mięsa, dobrze wymieszać, a całość doprawić solą, pieprzem i sosami wedle swojego smaku. Farsz odstawić na pół godziny/godzinę, by przeszedł smakami.

Formowanie sajgonek Przygotować dużą deskę do krojenia i miskę z wodą. Papier ryżowy zamoczać w całości w wodzie i rozłożyć na desce. Po ok. 10-15 sekundach powinien być już miękki i gotowy do formowania. W dolnej części wyłożyć ok. łyżki farszu, zawinąć papier od dołu, by zakrył farsz, następnie zawinąć do środka boki (aby były równoległe względem siebie), a następnie rolować wzdłuż sajgonkę. Jak na zdjęciach. Aby przygotowanie sajgonek poszło mega szybko, można przygotować dwie deski: gdy na jednej będzie odłożony papier do zmiękczenia, na drugiej można w tym czasie formować sajgonkę.

Smażenie Na głębokiej patelni rozgrzać olej – na ok. 2 cm i smażyć sajgonki na złoty kolor z obydwu stron. Gotowe wyłożyć na talerz wyłożony ręcznikiem papierowym, by odsączyć je z nadmiaru tłuszczu.
Jeśli wykorzystamy już papier ryżowy, a zostanie trochę farszu można przygotować z nich coś na kształt małych kotlecików i również usmażyć.



**************


A tu kilka migawek z przygotowywania sajgonek. Mięso siekane tasakiem – mnie zajęłoby to milion lat, tam Pani domu zrobiła to w parę minut. Kilka prostych składników, a smak znakomity. Na dolnym zdjęciu efekt końcowy naszego grupowego gotowania. Sajgonki oraz tosty francuskie z czekoladą i orzechami – mój wymysł, który zyskał powszechne uwielbienie :D Tosty zniknęły pierwsze ze stołu, yyy znaczy z podłogi, a później grupa wybrała właśnie je na bożonarodzeniowe śniadanie.


W nawiązaniu do sajgonek, a dokładnie papieru ryżowego, pewnego razu odwiedziliśmy miejsce, w którym mogliśmy zobaczyć, jak wyrabiano papier ryżowy w domowych warunkach kilkadziesiąt lat temu. Ba, nie tylko zobaczyć, ale i zrobić samemu. Jak widać po mojej minie, po wykonanym zadaniu spora duma i jeszcze większy zaciesz (nie tylko mój!) :D


Wspólne posiłki to podstawa. Wystarczy przestronny pokój i podłoga ;) Siadamy w kręgu i biesiadujemy! Domowe jedzenie było tak dobre, że często po prostu pochłanialiśmy wszystko bez słowa. Rodziny martwiły się, że nam coś nie smakuje czy nie pasuje. Nic bardziej mylnego! Jedliśmy jak w amoku, bo było pysznie :D