obiad dla leniwych

Taka duchota na dworze, niby nie upał jakiś kosmiczny, ale bardzo ciepło, no i to wszechobecne uczucie lepkości i braku powietrza. Pracuję przy jednej z najruchliwszych ulic w centrum stolicy, widać jak powietrze z gorąca faluje, wszędzie rozkopane więc pyłu i kurzu dużo. Samochód można by było codziennie do myjni wstawiać, okna w pracy coraz bardziej szare i ten upał, wszystko się lepi. Potem podróż do domu - mniej uciążliwa niż wszyscy uważają. Mieszkanie na przedmieściach ma swoje bardzo dobre strony. Pod wieczór powietrze się schładza, można usiąść na balkonie i delektować się ciszą, rześkim powietrzem i cykaniem świerszczy, a wszystko to 40 minut od centrum miasta. Przez 25 lat swojego życia mieszkałam w ścisłym centrum w kamienicy, w której mój Tata przeżył całe swoje dotychczasowe życie, ale już bym tam nigdy nie wróciła, centrum miasta jest już nie dla mnie, dla moich rodziców też już nie - przeprowadzili się bliżej nas.
Niemniej jednak ta duchota mnie dzisiaj zmęczyła, dlatego na obiad było danie dla leniwych.

Kurczak dla leniwych

• 4 udka kurczaka
• kilka ziemniaków
• pęczek młodej marchewki
• pomidorki koktajlowe
• sól, łagodna papryka, oliwa

Kurczaka oczyścić, skropić oliwą, posolić i popaprykować. Ziemniaki umyć i pokroić na niezbyt duże kawałki. Marchewkę oczyścić, w razie potrzeby obrać i pokroić w nieduże kawałki. Ziemniaki i marchewkę wrzucić do naczynia do zapiekania, wymieszać, skropić oliwą i posolić i przemieszać, po środku naczynia ułożyć kurczaka. Wstawić do piekarnika nagrzanego do 180 stopni i piec około 30 minut, następnie wrzucić pomidorki koktajlowe i piec aż wszystko będzie mięciutkie a kurczak rumiany. To danie które robi się samo, zero wysiłku.