Ciasteczka z malinowego chruśniaka
Tu gdzie mieszkam, znalazłam podwójny raj na ziemi - po obu stronach drzwi:) Zamknięta w ścianach mieszkania pichcę w mojej małej, przytulnej kuchni, siedzę na kanapie i robię na drutach, pracuję przy komputerze i patrzę jak rosną pomidory na balkonie. A za oknem - mam las widoczny z każdej strony. Las na wyciągnięcie ręki. Kryjący setki nieprzebytych ścieżek i jeszcze więcej tych już odkrytych. Mieszkam o 20 minut drogi od centrum Gdyni, lecz nie mam potrzeby zjeżdżenia w dół do miasta. Ograniczam się do jednego, dwóch razy w tygodniu. I tak jest dobrze! Tu mam swoją oazę zieleni i spokoju z nieograniczonymi pokładami pozytywnej energii.
Wiem, że pisałam to już nie raz, ale naprawdę chcę się tutaj zestarzeć i do końca patrzeć przez okna na mój ukochany las. Nie szukam nowego domu, nie śledzę ogłoszeń w prasie. Tu jestem najszczęśliwsza na świecie. Wyobrażam sobie często, jak w przyszłości będę prowadziła dobrze mi znanymi leśnymi ścieżkami swoje wnuki w różowych kaloszkach (lub niebieskich:))
W lesie odpoczywamy i spędzamy razem czas. Czas bezcenny, zarezerwowany tylko dla naszej trójki.
Las, który nas otacza, zmienia się wraz z porami roku, to oczywiste, ale również co rusz odkrywamy nowe miejsca, choć eksplorujemy go już trzeci rok! W zależności od tego, w którą stronę pójdziemy (czy za kościół, czy na drugą stronę ulicy), towarzyszy nam inny krajobraz. Gdy decydujemy się przekroczyć jezdnię, idziemy w górę rzeczki o wdzięcznej nazwie „Kacza”, mijając pole z łąką na jego obrzeżach, gdzie pasą się krowy i słychać pianie kogutów. Tu dominuje ciemny piach na ścieżkach, tu mamy swój „wąwóz kurkowy”, gdzie zawsze w sezonie znajdujemy kurki, tu też przychodzimy na jagody. Tu widziałam sarny, dzięcioły i sowę.
Las po przeciwnej stronie ulicy upstrzony jest niedużymi jeziorkami, gdzie późną wiosną słychać taki żabi koncert, że hej! Potrafią zagłuszyć nawet nasze rozmowy! Ale, że są ślicznie zielone, to im wybaczam;)
Moje dziecko w tutejszych jeziorkach łowi ryby:) Nic jeszcze co prawda nie złowiło, ale kto wie...
Ta część lasu, to jaśniejszy miałki piach na ścieżkach, wrzosowiska i zagłębie malin. Maliny z wiaderka poniżej zrywałam właśnie tutaj.
Przy jednym z jeziorek są pozostałości po ogródkach działkowych ze zdziczałymi jabłoniami, które mają całkiem niezłe owoce! (sprawdzaliśmy w zeszłym roku:)). Do wiaderka z malinami zerwałam również garść czarnych porzeczek, które rosły koło jabłonek i znalazłam okazałą leszczynę z mnóstwem orzechów. Już sobie na te orzechy ostrze pazurki :)Obyśmy tylko zdążyli przed wiewiórkami!
Na ostatniej leśnej wyprawie, podczas gdy panowie rzucali kłodą do kałuży (młodszy pan rzucał nieco mniejszą kłodą) robiąc duuuże plusk i rechocząc z uciechy niemal jak te żaby w stawkach, ja pracowicie zrywałam maliny, garść porzeczek i jagód.
Jako, że niedawno padało, owoce były mokre i postanowiłam przygotować z nich dżem. Garść porzeczek z dużą ilością pektyn sprawił, że dżem gotowałam tylko 20 minut, przetarłam, żeby nie było pestek i otrzymałam pięknie ściętą galaretkę. Zapach gotujących się leśnych malin - bezcenny - parafrazując pewną reklamę:)
Część galaretki została użyta jako nadzienie do ciastek typu shortbread, a reszta czeka w lodówce, sukcesywnie podjadana łyżeczką:)
Zapraszam na ciasteczka shortbread z dżemem z owoców znalezionych w lesie.
Kruche ciastka z dżemem
11 sztuk
100 g miękkiego masła
150 g maki tortowej
30 g cukru pudru
1 jajko (żółtko i białko osobno)
kilka łyżek mielonych migdałów
kilka łyżek dżemu*
Masło utrzeć do białości, dodać mąkę, cukier i żółtko i zagnieść ciasto tak, aby utworzyło kulę. Można to zrobić ręcznie lub mikserem.
Na posypanym mąkę blacie rozwałkować ciasto dość grubo (5 - mm) i wykrawać szklanką koła. W środku każdego koła zrobić wgłębienie (prawie na wylot, lecz nie przerywając ciasta) za pomocą np. korka od wina.
Białko, które pozostało z ciasta lekko ubić i pędzelkiem posmarować ciastka. Posypać je mielonymi migdałami na całej powierzchni, a na środek we wgłębienie włożyć po pół łyżeczki dżemu.
Piec w temp.170°C przez około 15 minut. Ciastka powinny się tylko trochę przyrumienić.
* Dżem do ciasteczek może być dowolny. Ja z owoców przyniesionych z lasu zrobiłam taki dżem: na 250 g owoców (w tym garść czarnych porzeczek) dałam 110 g cukru i gotowałam 20 min, aż część soku odparowała. Przetarłam przez metalowe sitko i otrzymałam pół szklanki dżemu, a właściwie galaretki.
UPDATE:
poniżej zdjęcie z okna kuchennego na las za ulicą
