Przeziębienie a zapach sosnowy i malinowy

Jak już kończy się lato, to na krótką chwilę smutnieję. Trochę mi jednak tego czasu długich, jasnych dni szkoda.  Za chwilę jednak śmieją mi się oczy na widok dojrzałych jarzębin, kolorowych liści, straganów ze śliwkami, jabłkami, aronią, grzybami i moimi ulubionymi późnymi malinami. Lubię zapachy i smaki jesieni. Moi bliscy jednak w tym czasie zaczynają kolejno chorować. Przydaje się więc na ten okres przeziębień syrop piniowy, który robiłam latem. Przypominam sobie, podając go teraz moim dzieciakom,  jak zbierałam sosnowe pędy i że wtedy w lesie było duszno i gorąco,  mocno bowiem świeciło słońce w tamten majowy wolny dzień. Wtedy był to kosz sosnowych pędów, teraz zaś jest to lek na kaszel, niedawno jeszcze podkradany przez moje dzieci tylko dla jego smaku.

Dziś z warzywniaka przyniosłam opakowania malin. Posypałam je cukrem i poczekam, aż sam się zrobi malinowy, pyszny sok. Będzie, jak znalazł w chłodne dni do ciepłej herbaty. I późną jesienią albo w samym środku zimy zapachnie w moim domu owocami lata. Słodkie maliny osłodzą ciemne poranki, wieczory i przeziębienie któregoś z nas.

Sok z malin

maliny

cukier o tej samej wadze co owoce

Owoce delikatnie myję i rozkładam na papierowym ręczniku, by wyschły. Następnie wsypuję je do słoja i zasypuję cukrem. Jeśli chce się być pewnym, że żadna malina podczas zamiany w sok nie zepsuje się, to najlepiej jest kolejno układać warstwy malin i każdą z tych warstw posypać cukrem. Górna warstwa owoców musi być dokładnie zasypana pozostałą częścią cukru. Słój szczelnie zamykam i zostawiam na ok. tydzień. Po tym czasie sok przelewam przez sitko do wyparzonych, suchych butelek lub słoików. Zakręcam i słoiki stawiam do góry dnem, a butelki pasteryzuję. W ten sposób przygotowany sok ma długi okres trwałości.  

P.S. Na takiej samej zasadzie powstaje syrop z pędów sosen zbieranych pod koniec kwietnia lub zaraz na początku maja.