Sycylijskie cannoli z ricottą i kandyzowaną skórką pomarańczową

Sycylijskie cannoli to moja ogromna słabość. Te chrupiące rurki z nadzieniem z sera ricotta i kandyzowanymi owocami pokochałem jeszcze na długo przed wyjazdem na Sycylię. Próbowałem ich dotychczas w różnych częściach Włoch oraz kilku restauracjach w Polsce, a także sam robiłem wersję z pistacjami, którą znajdziecie w tym wpisie. Jednakże cannoli, których spróbowałem na Sycylii, zdecydowanie wszystko przebiły. Chcąc poznać, jak dana potrawa naprawdę powinna smakować, trzeba jej koniecznie spróbować w miejscu pochodzenia. Nie bez powodu te cudowne rurki pojawiły się w moim przewodniku – 10 rzeczy, które każdy foodie musi zrobić na Sycylii. Bez nich Wasz wyjazd na tę włoską wyspę będzie niekompletny!

Nie mogąc sobie wyobrazić poranka po powrocie z wakacji bez cannoli czym prędzej postanowiłem zrobić je w domu. Syndrom odstawienia tych sycylijskich słodyczy naprawdę mnie przerażał i to była pierwsza rzecz, o której pomyślałem po wyjściu z samolotu. ? Tym razem postawiłem jednak na wersję tradycyjną z ricottą i kandyzowaną skórką pomarańczową. Oczywiście w Polsce ciężko dostać ser z mleka owczego (dostępna jest tylko wersja krowia), więc smak cannoli delikatnie będzie się różnił od tych oryginalnych. Niemniej jednak te domowe zdecydowanie dorównują tym, które możecie zjeść na Sycylii, więc jeśli jeszcze nie macie w planach wyjazdu, to musicie zrobić je w domu. Zanim przejdziemy jednak do przepisu, należy się krótki wstęp dla niewtajemniczonych.

Za miejsce pochodzenia tych boskich rurek uważa się Caltanissettę, gdzie powstały one na przełomie IX i X wieku. Jednakże prawą popularność zyskały w Palermo i Messynie, gdzie początkowo smażono je podczas karnawału. Sycylijskie cannoli przygotowuje się z ciasta podobnego jak na polskie faworki z dodatkiem lokalnego wina Marsala. Masa jest twarda i plastyczna, przypomina trochę ciasto makaronowe i podobnie jak w przypadku polskiego chrustu należy ją dobrze rozwałkować (można do tego celu użyć maszynki do makaronu), aby wtłoczyć w nią trochę powietrza, aby pojawiły się charakterystyczne bąbelki podczas smażenia. Do formowania cannoli używa się charakterystycznych ściętych metalowych rurek, dawniej to były również pręty lub kawałki drewna. Foremki można bez problemu kupić w Internecie (warto wyposażyć się w chociaż 5-6 sztuk).

Tradycyjne sycylijskie cannoli to oczywiście nie tylko ciasto, bo najważniejsze jest w nich kremowe nadzienie! Oryginalnie do tego celu używa się dumy Sycylijczyków, czyli owczego sera ricotta połączonego z cukrem i szczyptą cynamonu. Krem następnie wzbogaca się różnymi dodatkami: posiekaną czekoladą (najlepiej z Modici), suszonymi owocami, kandyzowaną skórką cytrusową czy orzechami (prażonymi migdałami lub pistacjami). Ja w moim przepisie, postawiłem na klasykę – domową kandyzowaną skórkę pomarańczową.

Sycylijskie cannoli z ricottą i kandyzowaną skórką pomarańczową Wydrukuj przepis Ilość porcji: ok. 30 sztuk Czas przygotowania: 2 godziny Czas gotowania: 1 godzina 1 godzinaWartości odżywcze 200 kalorie 20 tłuszcz Ocena 5.0/5 ( 1 zagłosowano ) SKŁADNIKI

Ciasto:

• 400 g mąki pszennej, najlepiej typu 00
• 50 g cukru pudru
• ¼ łyżeczki mielonego cynamonu
• 1 łyżeczka kakao
• szczypta soli
• 50 g roztopionego smalcu lub masła
• 80 ml białego wina, najlepiej Marsala
• 80 ml octu z białego wina
• 1 białko do sklejenia ciasta
• olej do smażenia (słonecznikowy lub rzepakowy)

  Nadzienie:

• 1 kg sera ricotta
• 150 g cukru
• ½ łyżeczki mielonego cynamonu
• 150 g kandyzowanej skórki pomarańczowej, pokrojonej w 5 cm paski

PRZYGOTOWANIE

Ciasto

1. W misie miksera wymieszaj mąkę z cukrem, solą, kakao oraz cynamonem. Następnie dodaj roztopiony smalec lub masło, wino oraz ocet. Zacznij wyrabiać ciasto, aż stanie się gładkie i elastyczne (powinno przypominać ciasto na faworki lub makaron).
2. Po wyrobieniu w mikserze zagnieć je jeszcze przez chwilę rękoma, uformuj kulę i zawiń w folię spożywczą. Odstaw na godzinę do odpoczęcia.
3. Ciasto podziel na 4 porcje. Weź jedną, a resztę pozostaw w folii, aby nie wyschło. Rozwałkuj je bardzo cienko (na 1-2 mm), następnie złóż na 3-4 razy i ponownie rozwałkuj. Czynność powtórz kilka razy (minimum 3). Dzięki temu podczas smażenia powstaną charakterystyczne bąbelki. Na tym etapie można również wspomóc się maszynką do makaronu, ponieważ ciasto jest dość twarde i należy użyć sporo siły.
4. Po ostatnim wałkowaniu z ciasta powykrawaj koła o średnicy takiej jak długość metalowych rurek do cannoli (u mnie 12 cm).
5. Kółka z ciasta nałóż na rurki, aby ciasto delikatnie nachodziło na siebie, sklejając je przy pomocy lekko roztrzepanego białka i pędzelka. W miejscu sklejenia ciasto bardzo mocno dociśnij, aby nie rozkleiło się podczas smażenia
6. W garnku rozgrzej olej do ok. 175ºC. Wrzuć pierwszą partię cannoli (najlepiej nie więcej niż 4 sztuki, aby temperatura oleju nie spadła) i smaż przez ok. 2 minuty do złotobrązowego koloru, obracając je od czasu do czasu, aby usmażyły się równomiernie. Następie odsącz je na papierowym ręczniku. Po wystygnięciu zdejmij delikatnie metalowe rurki, przetrzyj je z nadmiaru oleju i użyj do kolejnych cannoli.
7. W analogiczny sposób przygotuj kolejne partie. Ciasto najlepiej wałkować, wycinać i zakładać na rurki na bieżąco, aby nie wyschło.
8. Po usmażeniu wszystkich rurek odstaw je do całkowitego wystudzenia. Jeśli nie nadziewasz ich od razu, zostaw je w temperaturze pokojowej na blaszce lub talerzu. W żadnym wypadku nie przykrywaj cannoli folią, ponieważ zmiękną. Tak można je przechowywać przez kilka dni.

Nadzienie

1. Ricottę należy najpierw odsączyć z nadmiaru wody. Ser zawiń w gazę i ułóż na sicie lub durszlaku. Sitko postaw na miskę lub garnek, a ser obciąż od góry. Całą konstrukcję wstaw do lodówki na 2-3 godziny.
2. Następnie ricottę utrzyj z cukrem oraz cynamonem, i przełóż do rękawa cukierniczego z grubą okrągłą tylką (polecam użyć specjalnej do nadziewania). Cannoli napełnij kremem i udekoruj kawałkami kandyzowanej pomarańczy.
3. Gotowe cannoli oprósz cukrem pudrem i przechowuj w lodówce do momentu podania. Jednak nie dłużej niż jeden dzień.

*Przepis na podstawie Italii do zjedzenia Bartka Kieżunia.