Spaghetti Carbonara

Zabrakło mi Fix-a :) Od tego zaczęła się moja "przygoda" z prawdziwym Carbonara, nie robionym "z saszetki". I muszę Wam powiedzieć, że jest o niebo lepsze, a na pewno zdrowsze... i niewiele trudniejsze do zrobienia!

Jedyny mój opór budziła użyta w niektórych przepisach ilość żółtek z jaj... Nie lubię smaku surowego jajka, pałętającego mi się w potrawie. Tak więc u mnie w ogóle ich nie ma. Ktoś może mi zarzucić, że bez jajek to nie carbonara... No cóż. Po prostu nie lubię i już :) Zawsze mi się wydaje, że skoro sosu nie można zagotować, jajka się nie zetną...

Spaghetti Carbonara

• opakowanie makaronu spaghetti
• ok. 20 dag wędzonego boczku lub szynki
• 1 mała cebulka
• ok. 1 łyżka oliwy (w przypadku smażenia szynki, a nie boczku)
• kostka warzywna do zrobienia bulionu
• szklanka śmietany 18% lub tłustszej
• parmezan
• 1 ząbek sprasowanego czosnku, rozmaryn

Ugotować makaron w osolonej wodzie.

Boczek lub szynkę pokroić w kostkę, podsmażyć na oleju (w przypadku boczku olej nie jest konieczny - z boczku i tak wytopi się tłuszcz, którego nadmiar należy odlać). Pod koniec dodać posiekaną cebulkę i poczekać, aż się zeszkli.

Kostkę warzywną rozpuścić w 3-4 łyżkach gorącej wody i dodać do śmietany, wraz z czosnkiem (można dodać 1 płaską łyżkę mąki i wymieszać, aż nie będzie grudek - sos będzie gęstszy). Sos dobrze wymieszać, a następnie zalać nim usmażone mięsko. Dodać rozmaryn i  wymieszać. Podgrzać, ale nie gotować - inaczej śmietana się zetnie! Gotowym sosem oblać makaron (można też dodać go do sosu, podgrzać razem i dopiero podać).

Podawać z tartym parmezanem.