Leniwe leniwe

W sobotę na obiad zarządziłam leniwe ku wielkiej uciesze najmłodszego domownika. Kupiłam półtłusty garwoliński, wiejskie jaja w domu są, więc nic tylko zagnieść, pokroić i ugotować. Mój Michał zagniatając ciasto - do czego go zagoniłam, bo w międzyczasie robiłam sałatkę i tort na imieniny taty - pyta: "A one się nazywają leniwe, bo niby mało roboty z nimi? A ja zagniatam i zagniatam". No właśnie, dlaczego leniwe są leniwe? I czy to kluski czy pierożki?

Leniwe (porcja na 2 osoby średnio głodne, ja robię z podwójnej porcji)

• 0,5kg białego półtłustego twarogu
• 2 żółtka
• 8-10 łyżek mąki
• łyżka masła+troszkę cukru+szczypta cynamonu
  

Ser rozdrobnić, wbić żółtka i wsypać mąkę, zagniatać aż przestanie się okropnie klei, ew. można dodać więcej mąki. Ciasto podzielić na kawałki, zrobić wałeczki jak na kopytka i kroić pod skosem na zgrabne kluseczki/pierożki. Gotować w osolonej wrzącej wodzie do wypłynięcia. U mnie się podaje z roztopionym masłem, odrobiną cukru i szczyptą cynamonu.