Dżem z buraków

Wakacje. Dla dzieci. ;-) Wymyślam im atrakcje. Staram się, żeby miały wspaniały wypoczynek.  Dużo czasu spędzamy na dworze. Dziś jednak postanowiłam nakarmić bloga. ;-) Dawno tu nie byłam i nie byłam u Was, na Waszych blogach. Jeszcze przez jakiś czas będę wpadała sporadycznie, a potem nadrobię zaległości z Afrodyzjakami itd.

Bloga nakarmię dziś dżemem z buraków.

Miałam jakieś wyobrażenie tego dżemu, związane z opowieściami o życiu w czasie okupacji w Warszawie, dotyczy to także mojej rodziny. I dżem z buraków jawił mi się jako coś ohydnego i taki biedny był na pewno w tym wojennym czasie. Ten natomiast przepis pochodzi z dawien dawna, z Galicji, na pewno nie jest kryzysowy, znalazłam go w książce o żydowskiej kuchni i od początku wiedziałam, że muszę go zrobić. Z ciekawości.

Wczoraj usmażyłam młode buraki z dodatkami i dżem ma piękny kolor, jest aromatyczny, gęsty, zrobiła się tu i ówdzie galaretka, jest bardzo słodki. Podobno najlepiej smakuje na macy, my dziś go jedliśmy na żytnim chlebie. Polecam. :-)

Dżem z buraków

2 kg obranych buraków

3 cytryny

garść migdałów

1 kg brązowego cukru

czubata łyżeczka imbiru

Obrane buraki gotuję w wodzie przez ok. godzinę, co jakiś czas mieszając. Gdy widelec będzie już miękko w nie wchodził, odcedzam je i studzę.

Ostudzone kroję w kliny, a następnie w plasterki, by uzyskać równe trójkąciki. Wsypuję buraki do garnka, zasypuję cukrem i wlewam 40 ml zimnej wody. Gotuję przez godzinę.

W tym czasie obieram ze skórki wraz z jej białą częścią - cytryny. Owoce kroję na 1 cm plasterki, a te na ćwiartki. Wyjmuję pestki. Po godzinie gotowania buraków wrzucam cytryny do garnka. Gotuję dalej.

Po półgodzinie wsypuję imbir i dalej gotuję. ;-)

Garść migdałów zalewam wrzątkiem, za chwilę odcedzam, obieram je ze skórek.

Po mniej więcej 3 godzinach gotowania (ważne, żeby dżem był gęsty) wrzucam migdały, mieszam. Wyłączam ogień. Gorący dżem wkładam do słoików. Słoiki na kilka minut stawiam do góry dnem.

* źródło - "Kuchnia żydowska" Clarissy Hyman