Tort dacquoise, czyli przysmak na bazie bezy

Zachciało mi się czegoś, czego nigdy dotąd nie robiłam... Po ukręceniu ajerkoniaku w lodówce w słoiczku stały białka, więc pomyślałam o torcie na bazie bezy. Szczególnie, ze mam koleżankę z nietolerancją glutenu. Poszperałam, poczytałam... i wyszło mi, że jak tort na bezie, to tylko dacquoise. Przepis zasadniczy wzięłam stąd, ale wprowadziłam pewne modyfikacje. Efekt poraził rozkoszą kubki smakowe moje i wszystkich tych, którzy mieli okazję skosztować przysmaku.

Składniki na bezę:

•   8 białek
•   1,5 szklanki cukru
•   1 łyżeczka białego octu winnego lub jabłkowego
•   szczypta soli

Białka wlać do suchej miski, wsypać szczyptę soli. Ubić na sztywną pianę, dodać 1 łyżeczkę octu, a następnie wsypywać po 1 łyżce cukru, cały czas miksując. Gdy już cały cukier znajdzie się w misce ubijać do chwili, aż masa zacznie błyszczeć.

Na dużą prostokątną blachę (tą z wyposażenia piecyka) wyłożyć papier do pieczenia, a na niego masę bezową.

Wstawić do piecyka, ustawionego na najniższą temperaturę (dopisuję po uwadze w komentarzach, za którą dziękuję: u mnie to było 90-100 stopni, piekarnik gazowy, zwykły; wstawiałam do zimnego). Piec 120 minut, do lekkiego zrumienienia bezy.

Po wyłączeniu zostawić blat w uchylonym piecyku do wystudzenia.

Zimny blat delikatnie przekroić nożem na pół, a następnie odkleić papier (łatwo schodzi).


Składniki na krem:

•   250 g mascarpone
•   300 ml śmietany kremówki 30%
•   200 g masy kajmakowej z puszki
•   pół szklanki orzechów włoskich
•   10 daktyli

Orzechy i daktyle posiekać na małe kawałki.

Do jednej miski włożyć serek mascarpone i masę karmelową, zmiksować na gładką masę. W drugiej misce ubić śmietanę. Obie masy delikatnie połączyć (śmietanę dodając do serka, a nie odwrotnie). Na koniec wsypać posiekane bakalie, wymieszać.
Na jednej połowie bezy równomiernie rozprowadzić 3/4 przygotowanego kremu, przykryć drugą częścią, na niej rozprowadzić pozostały krem. Całość posypać prawdziwym kakao.

Wbrew pozorom całość wykonania nie jest ani czaso- ani pracochłonna. No owszem, trzeba poczekać aż się beza upiecze i wystygnie, ale stać i chuchać na nią nie musimy :) Warto podjąć się zrobienia tego tortu.