Sernikobrownie śniadaniowe
Odchudzona, może nawet "dietetyczna", wersja sernikobrownie
Dlaczego śniadaniowe? Bo to bardziej przepis na pożywny węglowodanowo-białkowy posiłek, który odgoni głód na dobre kilka godzin, niż na słodki deser do kawy. Poza tym, w przeciwieństwie do wersji deserowej, możemy zjeść kilka kawałków za jednym razem nie bojąc się, że odłoży się tu i ówdzie.
Ideę ciast śniadaniowych wyniosłam podczas odżywiania się według metody Michela Montignaca ("dieta mm"), zresztą w zakładkach znajdziecie sporo przepisów z nią zgodnych <klik>. I choć metody nie stosuję już kilka lat, nawyk pieczenia ciasta na śniadanie pozostał i uskuteczniam go przynajmniej raz w tygodniu. Po pierwsze, to gwarancja smacznego początku dnia, a po drugie wielka wygoda, bo mamy z głowy poranne prace w kuchni - przygotowanie śniadania ogranicza się ukrojenia kilka kawałków.
Na blogu znajdziecie kilka przepisów na ciasta śniadaniowe. Był już śniadaniowy sernik (chyba najczęściej robiony), szarlotka, jabłecznik, ciasto budyniowe, dyniowo-daktylowe, bananowe czy rabarbarowe. W śniadaniowych przepisach zazwyczaj podmieniam mąkę pszenną na pełnoziarnistą, zmniejszam ilość cukru bądź nie używam cukru białego, czy też ograniczam ilość tłuszczów.
Główne "prozdrowotne" zmiany w tym sernikobrownie: - zastąpienie mąki pszennej otrębami owsianymi oraz tartymi migdałami -> dostajemy porcję błonnika z otrębów oraz nienasycone kwasy tłuszczowe, witaminę E oraz składniki mineralne, takie jak wapń i fosfor - zamiana masła na olej rzepakowy -> dobre źródło jednonienasyconych kwasów tłuszczowych (co prawda najkorzystniejsze byłoby dostarczenie ich bez obróbki termicznej, ale wierzę, że i przy pieczeniu co nieco dobrego dostarczymy organizmowi :)) - wykluczenie białego cukru i wykorzystanie, w zredukowanej ilości, cukru trzcinowego -> ok, cukier to cukier, ale z dwojga złego lepiej wybrać ten nierafinowany; a jeśli dodatkowo zmniejszymy jego ilość w znacznym stopniu ograniczymy kaloryczność naszego wypieku
Zmiany w składnikach opisane, a jeśli chodzi o smak, to zasadniczą różnicą jest słodycz ciasta - wyszło po prostu bardzo mało słodkie. Jeśli nie jesteście przyzwyczajeni do mniejszej ilości cukru w wypiekach, polecam zwiększyć podane ilości w składnikach o ok. 1/3 - nadal będzie to mniej niż w tradycyjnym sernikobrownie, ale też nie będzie takiego szoku dla Waszych kubków smakowych :)
Składniki
Na ciasto:
- 50 g otrębów owsianych - zmielonych z blenderze na mąkę
- 100 g tartych migdałów
- 1/3 szklanki cukru trzcinowego
- 100 g czekolady, gorzkiej
- 100 ml oleju rzepakowego
Czekoladę rozpuścić w kąpieli wodnej - w garnku zagotować wodę, po czym nałożyć na niego miseczkę (tak by była podgrzewana przez gorącą wodę od dołu) i wsypać do niej pokruszoną czekoladę. Kiedy czekolada się rozpuści, miseczkę zdjąć z garnka, dodać do niej olej i dobrze wymieszać. Odstawić na ok. 5 minut do lekkiego przestygnięcia. W dużej misce utrzeć na puszystą masę jajka z cukrem, po czym dodać czekoladę i zmiksować wszystko na jednolitą masę. Na koniec wsypać otręby oraz tarte migdały i wmieszać już łopatką. 2/3 powstałej masy przełożyć do blachy lub naczynia ceramicznego posmarowanego tłuszczem lub wyłożonego papierem do pieczenia.
Na masę serową:
- 500 g twarogu (krajanki)
- 2 jajka
- 1/4 szklanki cukru
- 1 budyń śmietankowy lub waniliowy
Wszystkie składniki umieścić w blenderze i zmiksować. *Jeśli zależy nam na trochę bardziej puszystej masie, możemy wcześniej oddzielić żółtka od białek - żółtka zmiksować z resztą składników, a na koniec wmieszać do masy ubite na pianę białka.
Masę serową wyłożyć na ciasto, po czym na wierzch nałożyć resztę ciasta - nie musi być perfekcyjnie równo, mogą powstać kleksy i łaty.
Ciasto piec ok. godziny w piekarniku nagrzanym do 180 stopni (160 przy termoobiegu). Po upieczeniu trzymałam ciasto przez ok. pół godziny w zamkniętym piekarniku, po czym dalej studziłam już przy uchylonych drzwiczkach. Ciasto zachowuje się jak sernik - rośnie i opada. Ważne by opadło równomiernie.
PS Ciacho z dedykacją dla Lili, która słusznie zauważyła, że nowego śniadaniowego ciacha dawno na blogu nie było :)
