Prażucha ziemniaczana
O tej potrawie dowiedziałam się niedawno, czytając w gazecie wywiad z biskupem Pieronkiem ;) Pomijając fakt, że jest to jeden z niewielu biskupów, których naprawdę poważam i dlatego przeczytałam cały ten artykuł, to zainteresował mnie wątek, gdy biskup spytał Magdę Gessler czy wie, co to są prażuchy. Ona na to, że nie, ale za to zna racuchy. No, ale to przecież zupełnie co innego...
Ja również nie znałam prażuchów, więc czym prędzej uzupełniłam wiedzę na temat tej staropolskiej potrawy. Otóż są to kluski z wyprażanej mąki, zaparzonej później wodą. Inną odmianą jest prażucha ziemniaczana, czyli kluski na bazie ziemniaków. Przepis znalazłam na blogu Panny Malwinny i wypróbowałam :)
Wrażenia? Smaczne, mega sycące, ale jednak wolę kopytka ;)
Mimo to warto było je zrobić, przynajmniej rozbudowałam swoją wiedzę o kuchni staropolskiej. A potrawa akuratnie wpisuje się w akcję „Gotujemy po polsku!”, patronowaną przez serwis zpierwszegotloczenia.pl ;)
PRAŻUCHA ZIEMNIACZANA
(na 4-5 porcji)
1kg ziemniaków,
4 łyżki mąki pszennej,
sól
Ziemniaki obrać i ugotować w osolonej wodzie. W połowie gotowania (po ok. 10 minutach) zasypać wierzch mąką. Przykryć i gotować na małym ogniu do miękkości ziemniaków. Nie mieszać!
Gdy ziemniaki będą już miękkie, ostrożnie odlać z nich wodę, tak aby mączna klucha została razem z ziemniakami w garnku. Całość lekko posolić i rozgnieść dokładnie tłuczkiem do ziemniaków. Powstanie lepka i ciągnąca się masa.
Na tym etapie można poprzestać i podać ziemniaki jako dodatek do mięsa, ale można też podać je samodzielnie: łyżką zwilżoną tłuszczem nałożyć ziemniaczaną masę na rozgrzany tłuszcz i usmażyć na rumiano ze wszystkich stron.
Ja uformowałam z nich kluseczki za pomocą dwóch łyżek. Prażuchy smażyłam ze skwarkami z cebulką: najpierw pokroiłam słoninę w kostkę, wrzuciłam na rozgrzaną patelnię, gdy wytopił się tłuszcz dodałam posiekaną cebulę, a chwilę później kluski i smażyłam, aż wszystko się ładnie zarumieniło :)
Prażuchę najlepiej podawać z kiszoną kapustą, ja podałam z czerwonej, bo kiszonej nie lubię. Świetnym dodatkiem jest również kefir, zsiadłe mleko albo maślanka.
Ja również nie znałam prażuchów, więc czym prędzej uzupełniłam wiedzę na temat tej staropolskiej potrawy. Otóż są to kluski z wyprażanej mąki, zaparzonej później wodą. Inną odmianą jest prażucha ziemniaczana, czyli kluski na bazie ziemniaków. Przepis znalazłam na blogu Panny Malwinny i wypróbowałam :)
Wrażenia? Smaczne, mega sycące, ale jednak wolę kopytka ;)
Mimo to warto było je zrobić, przynajmniej rozbudowałam swoją wiedzę o kuchni staropolskiej. A potrawa akuratnie wpisuje się w akcję „Gotujemy po polsku!”, patronowaną przez serwis zpierwszegotloczenia.pl ;)
PRAŻUCHA ZIEMNIACZANA
(na 4-5 porcji)
1kg ziemniaków,
4 łyżki mąki pszennej,
sól
Ziemniaki obrać i ugotować w osolonej wodzie. W połowie gotowania (po ok. 10 minutach) zasypać wierzch mąką. Przykryć i gotować na małym ogniu do miękkości ziemniaków. Nie mieszać!
Gdy ziemniaki będą już miękkie, ostrożnie odlać z nich wodę, tak aby mączna klucha została razem z ziemniakami w garnku. Całość lekko posolić i rozgnieść dokładnie tłuczkiem do ziemniaków. Powstanie lepka i ciągnąca się masa.
Na tym etapie można poprzestać i podać ziemniaki jako dodatek do mięsa, ale można też podać je samodzielnie: łyżką zwilżoną tłuszczem nałożyć ziemniaczaną masę na rozgrzany tłuszcz i usmażyć na rumiano ze wszystkich stron.
Ja uformowałam z nich kluseczki za pomocą dwóch łyżek. Prażuchy smażyłam ze skwarkami z cebulką: najpierw pokroiłam słoninę w kostkę, wrzuciłam na rozgrzaną patelnię, gdy wytopił się tłuszcz dodałam posiekaną cebulę, a chwilę później kluski i smażyłam, aż wszystko się ładnie zarumieniło :)
Prażuchę najlepiej podawać z kiszoną kapustą, ja podałam z czerwonej, bo kiszonej nie lubię. Świetnym dodatkiem jest również kefir, zsiadłe mleko albo maślanka.
