Rogaliki drożdżowe z pigwą babci Marii

Składniki Ciasto na rogale:

• 1 kg mąki
• 10 dkg drożdży
• 4 żółtka
• 1/2 szklanki cukru
• cukier waniliowy
• 1 szklanka mleka
• 50 dkg masła lub margaryny palma
• słoik dżemu z pigwy

Polewa czekoladowa:

• 100 g masła lub margaryny PALMA
• 3 łyżki gorącej wody
• 3 łyżki cukru pudru
• 3 łyżki kakao

Przygotowanie

ROGALE

Drożdże rozetrzeć z łyżką cukru, łyżką ciepłego mleka i łyżką mąki. Rozczyn zostawić do wyrośnięcia. Margarynę roztopić. Żółtka utrzeć z cukrem, dodać cukier waniliowy. Mąkę przesiać do miski, dodać utarte żółtka, wyrośnięty zaczyn, ciepłe mleko i wyrobić ciasto. Pod koniec wyrabiania dodać przestudzone masło/margarynę i dalej wyrabiać, aż ciasto będzie odchodzić od miski i ręki. Przykryć ściereczką i odstawić do wyrośnięcia (podwojenia objętości). Z wyrośniętego ciasta wałkować placki i kroić na trójkąty. Na każdy położyć marmoladę i zwijać rogale. Pozostawić do ponownego wyrośnięcia na ok. 20 minut. Piec ok. 20 minut w 160 st. C. Po upieczeniu polać polewą czekoladową.

POLEWA CZEKOLADOWA

Wszystkie składniki umieścić w rondelku i zagotować.

Historia przepisu z szuflady Babci Marii:

"W latach mojego dzieciństwa była bieda, ale jakże smaczna. Wieś pachniała bzami, jaśminami, macierzanką, pieczonym chlebem. Była wiosna tzw.przednówek, zapasy zimowe powoli się kończyły. Koniecznie było zatem oszczędzać jedzenie. Nie jedzono też jajek, ponieważ odkładano na święta. Były to lata 60-te, miałam wtedy 6 lat. Pamiętam jak miał przyjechać brat mojego dziadka z Francji. Ileż było przygotowań. Babcia piekła rogaliki drożdżowe z pigwą i polewą czekoladową. Pamiętam zapach drożdży nie za pięknie wyglądający rozczyn, cała babcina kuchnia pokryta cieniutką warstwą mąki [to akurat moja zasługa] okropny ukrop. Zapach upieczonych rogali roznosił się dokoła. A wygląd ich był wspaniały. Byłam największym łasuchem. Myślałam jak podjeść rożki, aby wujek mi nie zjadł. Pamiętam wzięłam miskę z rożkami, schowałam się do budy dla psa i tam zajadałam rożki. Siedziałam zupełnie cicho. Wujek przyjechał wszyscy zadowoleni. Po chwili zauważyli, że mnie nie ma i rogalików. Wszyscy mnie szukali. Oczywiście wyszłam po dłuższej chwili. Część rogali zjadłam, a część była pokruszona i brudna, nadająca się tylko dla świń. Było biednie ale wesoło. Dziś wspominam z uśmiechem. Jestem babcią i piekę rogale dla moich dzieci i wnuków. Wszystkim smakują. Ich zapach i smak sprawiają, że znów czuję się małą dziewczynką. Moje dzieci również je pieką i myślę, że przepis przetrwa następne pokolenia bo jest rodzinny jedyny."